🪔 Jak Dostać Się Na Igrzyska Olimpijskie

Co musi zrobić polska reprezentacja, by awansować na Igrzyska Olimpijskie? Na Igrzyska Olimpijskie, które w 2020 roku odbędą się w Tokio, może dostać się reprezentacja Polski U-21. By to się stało, nasza drużyna musi jednak wywalczyć awans z grupy na Mistrzostwach Europy 2019, które odbywają się we Włoszech. Do tego konieczne Top 5: Oglądaj igrzyska olimpijskie w Tokio na Discovery. Chociaż BBC miała wcześniej monopol na Igrzyska Olimpijskie, MKOl sprzedał prawo do odkrycie sieć. Jeśli chodzi o wynik, BBC ogranicza się tylko do mniej niż dwóch wydarzeń na żywo na raz. Musisz odwiedzić Discovery, aby obejrzeć swoje ulubione igrzyska olimpijskie. Polityczne aspekty igrzysk olimpijskich: Igrzyska Olimpijskie w Tokio. RaportPobierz Raport w skrócie: - Igrzyska olimpijskie od wielu lat należą do najbardziej upolitycznionych wydarzeń sportowych, o czym świadczą np. ceremonie otwarcia i zamknięcia igrzysk czy propagandowe znaczenie tabeli medalowej; - proces wyboru Japonii na gospodarza igrzysk olimpijskich był naznaczony wieloma 29/06/2023, 16:54. Wiadomości, wideo, komentarze i analizy z kategorii Igrzyska olimpijskie w jednym miejscu. Eurosport to Twój pierwszy wybór dla wiadomości z kategorii Igrzyska olimpijskie. W nocy z 8 na 9 lutego 1984 w Sarajewie i okolicznych miejscowościach, na których przeprowadzane były konkursy olimpijskie w różnych dyscyplinach, nastąpiło załamanie pogody. W efekcie przez noc przybyło 40 centymetrów świeżego śniegu, co zmusiło organizatorów do ponownego przygotowania obiektów tak, aby spełniały wszystkie Za 49 dni w Tokio rozpoczną się igrzyska olimpijskie. Transmisje w TVP! Terminarz finałów | Reprezentacja Polski * * * Pierwsze nowożytne igrzyska odbyły się w Atenach w 1896 roku – gdy sytuacja polityczna na świecie w niewielkim stopniu przypominała współczesną. Dopiero pięć olimpiad później Polska odzyskała niepodległość. Już za rok w Paryżu trwać będzie walka o olimpijskie medale. Rywalizacja w tenisie rozpocznie się 27 lipca. Najwyższy czas przyjrzeć się zatem temu, jak dostać się na igrzyska. Spróbujemy określić również ilu naszych reprezentantów możemy spodziewać się w olimpijskiej kadrze. Podczas igrzysk w Paryżu zmagania o medale odbędą się na kortach Rolanda Garrosa. Kompleks […] Chyba o to ci chodzi : Miejsce : W starożytnej Grecji : w Olimpii na Peloponezie Igrzyska współczesne : odbywają się w różnych państwach - co 4 lata Dyscypliny sportowe : W starożytnej Grecji : pięciobój, skok w dal, rzut dyskiem, rzut oszczepem, zapasy, wyścigi rydwanów Igrzyska współczesne : nawet do 38 dyscyplin, oddzielne rozgrywane przez kobiety i mężczyzm Uczestnicy : W Zawody w Krakowie odbędą się w randze mistrzostw Europy i tak, jak w przypadku innych dyscyplin sportowych, dobry rezultat może być przepustką na igrzyska olimpijskie w Paryżu, które NA5Q7. Nie wiemy, dlaczego kobiety miały bezwzględny zakaz obserwowania igrzysk, ale biorąc pod uwagę, że karą za złamanie tego zakazu była śmierć, musiało chodzić o tabu religijne, którego naruszenie traktowano jako świętokradztwo. Inicjując w 1894 roku nowoczesny ruch olimpijski, baron Pierre de Coubertin przyjął, że ze sportowej rywalizacji należy wykluczyć nie tylko profesjonalistów, lecz także kobiety. Igrzyska miały być męskie i amatorskie. Zdaniem francuskiego arystokraty kobiety, owszem, mogły uprawiać ćwiczenia fizyczne dla zdrowia, ale „olimpiada z udziałem kobiet byłaby czymś niewłaściwym, niepraktycznym, nieinteresującym i nieestetycznym”. Na zawodach ich rolą winno być wyłącznie „wkładanie wieńców na głowy zwycięzców”. Mimo że koronnym argumentem na rzecz wykluczenia kobiet z zawodów było wierne naśladownictwo starożytnych Greków, krył się za tym z pewnością mizoginizm barona, ponieważ w innych kwestiach nie był on tak rygorystycznym zwolennikiem trzymania się antycznych wzorców. Pierwsze igrzyska olimpijskie nie odbyły się wszak w Olimpii, ale w Atenach, nie w sierpniu, lecz w kwietniu, a koronną ich dyscypliną uczyniono maraton, sport w ogóle nieuprawiany w starożytności. Upór barona w kwestii wykluczenia kobiet szybko jednak musiał ustąpić w czasach intensywnego powstawania ruchów emancypacyjnych. Podobno już przed inauguracją pierwszych nowożytnych igrzysk (1896 r.) niejaka Melpomene z Korfu zgłosiła się, by uczestniczyć razem z mężczyznami w biegu maratońskim. Nie dopuszczono jej do startu, ale wkrótce po zwycięstwie Spyridona Luisa na tejże olimpiadzie inna Greczynka, Stamatia z Rodos, trzydziestopięcioletnia matka siedmiorga dzieci, przebiegła oficjalny dystans maratoński w czasie pięciu i pół godziny. Wedle heroicznej wersji zrobiła to po to, by zwrócić uwagę na dyskryminację kobiet, wedle innej, bardziej prozaicznej, by zwrócić na siebie uwagę i dzięki temu załatwić pracę swojemu najstarszemu synowi, który był bezrobotny. Tak czy inaczej, na drugich igrzyskach, w 1900 roku w Paryżu, kobiety dopuszczono, wbrew Coubertinowi, do zawodów w tenisie i golfie. Kolejna rewolucja nastąpiła na igrzyskach w 1928 roku w Amsterdamie, gdzie wprowadzono kobiecą lekkoatletykę. Z każdymi kolejnymi igrzyskami kobiety wkraczały na inne pola rywalizacji sportowej zarezerwowanej wcześniej wyłącznie dla mężczyzn. Wreszcie w 2012 roku w Londynie padł ostatni bastion: wprowadzono kobiecy boks i tym samym – zważywszy na to, że nie ma męskich zawodów w pływaniu synchronicznym ani w gimnastyce artystycznej – sport kobiecy swoją różnorodnością przewyższył sport męski. Na tych samych igrzyskach kobiety po raz pierwszy były też obecne we wszystkich reprezentacjach narodowych. Wróćmy jednak do początku tej historii. Czy rzeczywiście Coubertin, domagając się wykluczenia kobiet z rywalizacji sportowej i dając im za zadanie wieńczenie zwycięzców, szedł wiernie tropem starożytnych Greków? Jeśli chodzi o Olimpię, mylił się on nieco zarówno w jednej, jak i drugiej kwestii. Zacznijmy od tej drugiej. W starożytnej Olimpii kobiety z całą pewnością nie mogły wieńczyć zwycięzców. Jak informuje nas Pauzaniasz, autor „Wędrówki po Helladzie”, pierwszego w dziejach przewodnika turystycznego powstałego w połowie II w. kobietom zamężnym nie wolno było zasiadać na widowni w trakcie igrzysk olimpijskich. Jedyny wyjątek stanowiła kapłanka Demeter Chamyne, której honorowe miejsce na widowni antycznego stadionu udało się archeologom zlokalizować. Nawet poza czasem zawodów kobiety w świętym okręgu pojawiały się rzadko, głównie przy okazji czynności rytualnych, np. wtedy gdy raz do roku składały ofiarę Hippodamei, żonie Pelopsa, mitycznego inicjatora igrzysk olimpijskich, albo wtedy gdy co cztery lata ofiarowały nowy płaszcz (peplos) Herze, małżonce Zeusa Olimpijskiego, w jej sanktuarium. Nie wiemy, czemu kobiety miały bezwzględny zakaz obserwowania igrzysk, ale biorąc pod uwagę, że karą za złamanie tego zakazu była śmierć, musiało chodzić o tabu religijne, którego naruszenie traktowano jako świętokradztwo. Wokół tego surowego zakazu narosło zresztą z czasem wiele mniej lub bardziej fantastycznych opowieści. Najbardziej znana głosi, że podczas 98. olimpiady (czyli w 388 r. pewna wdowa imieniem Ferenike (lub Kallipatejra) przebrana za trenera towarzyszyła do Olimpii swojemu synowi Pejsidorosowi, który zamierzał wziąć udział w rywalizacji bokserskiej chłopców. Gdy ów zwyciężył w zawodach, matka, nie mogąc pohamować radości, przeskoczyła przez barierkę oddzielającą stanowiska trenerskie od areny. Rozwiane szaty zdradziły jej płeć i tylko fakt, że była córką, siostrą i matką olimpijskich zwycięzców, uratował ją od śmierci. Trudno orzec, czy w całej tej historii tkwi jakieś ziarno prawdy, czy też jest to całkowicie zmyślona opowieść uzasadniająca wymóg występowania nago nie tylko przez zawodników, lecz także trenerów. Nie ulega jednak wątpliwości, że wieńczeniem zwycięzców w Olimpii zajmowali się sędziowie zawodów (tzw. hellanodikai), a nie nieobecne w czasie igrzysk kobiety. Paradoksalnie, choć kobietom nie wolno było oglądać zawodów, to istniała pewna furtka, dzięki której mogły w nich wziąć udział. Szczególną pozycją pośród olimpijskich dyscyplin sportowych cieszyły się wyścigi rydwanów. Był to sport najdroższy. Żeby wystawić zwycięski zaprzęg, trzeba było posiadać całą stadninę koni, z których można było wyselekcjonować mocną, równą czwórkę i mieć rydwan, czyli pojazd paradny poza zawodami do niczego nieprzydatny, wreszcie opłacić woźnicę, który by z tymi końmi trenował. Stąd wyścigi zaprzęgów uchodziły za sport królów i tyranów. Różniły tę dyscyplinę od innych nie tylko wysokie koszty jej uprawiania, ale też to, że o ile we wszystkich pozostałych dyscyplinach sportowych zwycięzcą był ten, kto fizycznie zwycięstwo odniósł, o tyle w przypadku wyścigów rydwanów zwycięzcą ogłaszano nie woźnicę, lecz właściciela zaprzęgu. I dzięki tej rozdzielności powożącego od sponsora w tej dyscyplinie znajdujemy kobiety w roli uczestników i triumfatorów igrzysk. Pauzaniasz wspominał w swoim przewodniku po Olimpii o najsłynniejszej z nich, Kynisce, córce spartańskiego króla Archidamosa II i siostrze jego dwóch kolejnych następców, Agisa II i Agesilaosa, która jako pierwsza kobieta w dziejach miała odnieść zwycięstwo w zawodach kwadryg w Olimpii, na dodatek dwukrotnie (zapewne w 396 i ponownie w 392 r Od Pauzaniasza dowiadujemy się również, że Kyniska była wprawdzie pierwszą, jak sama twierdziła, ale wcale niejedyną kobietą, która wpisała się na listę olimpijskich zwycięzców. W Sparcie mianowicie, jak mówi w innym miejscu, „przed tzw. Skenoma stoi posąg kobiety. Spartanie mówią, że to posąg Euryleonis, która odniosła zwycięstwo w Olimpii w zaprzęgu podwójnym”. Nie wiemy, kim była Euryleonis, ale fakt, że jej imię nigdzie indziej nie jest poświadczone, a jego męski odpowiednik, Euryleon, nosił wyłącznie legendarny wódz, prawnuk równie legendarnego spartańskiego regenta Therasa, wskazuje na kobietę z rodziny królewskiej. Wyścig zaprzęgów dwukonnych został wprowadzony do programu igrzysk olimpijskich w 408 roku ale skoro jeszcze w 392 roku Kyniska mogła się chwalić, że była pierwszą i jedyną kobietą zwyciężczynią w wyścigach, zwycięstwo Euryleonis musiało nastąpić nieco później. Zważywszy na to, że obydwie kobiety pochodziły ze spartańskiej elity i zapewne znały się osobiście, niewykluczone, że dla Euryleonis Kyniska była bezpośrednim wzorem do naśladowania lub konkurentką. Wraz z początkiem epoki hellenistycznej i pojawieniem się potężnych królowych w Egipcie Ptolemeuszy, Syrii Seleukidów czy Pergamonie Attalidów zwycięstwa kobiet w wyścigach zaprzęgów stały się bardziej powszechne, i to nie tylko w Olimpii. Tryumf ptolemejskiej królowej Berenike II na konkurencyjnych igrzyskach w Nemei uczcił okolicznościowym poematem Kallimach, największy poeta epoki. W 268 roku doszło nawet do tego, że zwyciężczynią wyścigów kwadryg w Olimpii została hetera Belistiche, kochanka króla Ptolemeusza II. Cztery lata później powtórzyła ona swój sukces w wyścigach zaprzęgów podwójnych. W czasach rzymskich, kiedy to kobiety zyskały większą niezależność finansową, zwycięstwa w wyścigach odnosiły nawet lokalne elejskie arystokratki, o czym dowiadujemy się z inskrypcji wystawianych tam ku ich czci. Paradoks kobiet zwycięzców olimpijskich polegał na tym, że choć odnosiły one sukcesy i wystawiały posągi je upamiętniające wraz z okolicznościowymi inskrypcjami, to równocześnie nie mogły się pojawić osobiście na uroczystości wieńczenia tryumfatorów, która odbywała się piątego, ostatniego dnia igrzysk. Było jednak w Olimpii skromne miejsce i dla prawdziwych zawodów kobiecych. Znowu naszym najważniejszym informatorem jest Pauzaniasz. Wspominałem już o peplosie tkanym dla bogini Hery przez elejskie kobiety. Otóż te tkaczki w liczbie szesnastu miały też drugie zadanie do wykonania w sanktuarium olimpijskim. Organizowały one mianowicie ku czci Hery zawody zwane herajami. Zawody te były skromne i ograniczały się do jednej konkurencji: biegu na dystansie skróconym o 1/6 w stosunku do biegu krótkiego męskiego rozgrywanego w trzech kategoriach wiekowych „ (...) [Heraja] polegają na współzawodnictwie w biegu między dziewczętami, przy tym nie wszystkie są tego samego wieku, lecz najpierw biegną najmłodsze, za nimi nieco starsze wiekiem, na koniec biegną najstarsze z dziewcząt. Biegną zaś tak: z włosami rozpuszczonymi, chiton sięga ledwie do kolan, prawe ramię odsłaniają niemal do piersi. Na te zawody dostępny jest także im stadion olimpijski. Ale skraca się dla nich bieżnię stadionu mniej więcej o jedną szóstą. Zwyciężczyniom wręcza się gałązki z dzikiej oliwki i część krowy ofiarowanej Herze. Mogą także składać bogini w ofierze swoje posągi z podaniem swego nazwiska. Owym szesnastu organizatorkom dodaje się tyleż służebnych, też kobiet zamężnych. Wyścig dziewcząt należał, według Elejczyków, do programu najstarszych igrzysk. Mianowicie Hippodamia, pragnąc się odwdzięczyć Herze za małżeństwo z Pelopsem, zgromadziła szesnaście kobiet i razem z nimi urządziła po raz pierwszy heraja. Tak przynajmniej opowiadają. Wspomina się również, że wtedy odniosła zwycięstwo Chloris, córa Amfiona, jedyna już żeńska latorośl tego rodu, z nią razem ocalał podobno ostatni męski potomek. (…)” [tłum. J. Niemirska-Pliszczyńska]. Niestety, niczego ponad tę lakoniczną wzmiankę o herajach nie wiemy. Nie odnaleziono też w Olimpii żadnego posągu zwyciężczyń. Abstrahując od mitycznego początku, nie ma jednak powodu wątpić w historyczność konkursu. W sanktuarium olimpijskim świątynia Hery była położona zaraz obok świątyni Zeusa i wszystko wskazuje na to, że kult boskiej małżonki był tam sprawowany równolegle z dużym oddaniem. Niewykluczone, że już u samych początków igrzysk olimpijskich, będących wszak, inaczej niż w świecie współczesnym, świętem religijnym ku czci bóstwa, pomyślano o symetrycznym, choć odpowiednio skromniejszym hołdzie dla bogini małżonki. O tym, że w starożytnej Grecji odbywały się biegi kobiet, wiemy z wielu innych źródeł. Poza biegami dziewcząt o charakterze inicjacyjnym, zaznaczającymi przejście od dziecięctwa do statusu dziewczęcia na wydaniu, które znamy zarówno z Aten, jak i ze Sparty oraz wielu innych miast, Grecy mieli nawet specjalny mit, którego bohaterką była kobieta biegaczka. Piękna Atalanta, ulubienica dziewiczej bogini Artemidy, miała wyzywać na pojedynek biegowy mężczyzn, ogłaszając, że poślubi tego, kto z nią wygra. Na koniec została pokonana przez pewnego młodzieńca, który jednak, by zwyciężyć (on, mężczyzna – kobietę!), musiał użyć podstępu: by zwolniła, rzucał jej pod nogi złote jabłka z ogrodu Hesperyd. I to pewnie nie był ulubiony mit barona de Coubertina. Dr hab. Aleksander Wolicki. Historyk starożytnej Grecji i Rzymu. Pracuje w Instytucie Historycznym Uniwersytetu Warszawskiego. Autor książki „Symmachia spartańska w VI-V w. i współautor „Historii starożytnych Greków”, t. II. „Fot. Erich Lessing/AKG-Images/East News, Vig/Getty Images, Filip Miller” Data utworzenia: 26 lipca 2021, 15:04. Zwycięstwo na olimpiadzie to dla sportowca nie tylko powód do dumy. Każdy, kto zdobędzie medal na igrzyskach olimpijskich, igrzyskach paraolimpijskich oraz igrzyskach głuchych ma prawo do dodatkowego świadczenia potocznie nazywanego emeryturą olimpijską. Sportowcy muszą jednak nie tylko zdobyć medal, ale także spełnić kilka warunków. Emerytura olimpijska. Ile wynosi i kto może na nią liczyć? Foto: Kai Pfaffenbach / Reuters Igrzyska olimpijskie w Tokio rozpoczęły się oficjalnie w piątek 23 lipca. Każdy sportowiec, który startuje w igrzyskach oczywiście liczy na wygraną. Jeśli to mu się uda, to nie tylko zdobędzie sławę, nawet jeśli chwilową, ale także zapewni sobie finansowe wsparcie do końca życia. O rany! On NAPRAWDĘ powiedział to w telewizji podczas igrzysk. Nie wiedział, że ma włączony mikrofon... A teraz wstyd na cały świat Sportowcom, którzy zdobyli przynajmniej jeden medal (nie ma znaczenia czy brązowy, srebrny, czy złoty) przysługuje świadczenie nazywane emeryturą olimpijską. Liczą się medale uzyskane w następujących zawodach: igrzyska olimpijskie, zawody „Przyjaźń 84” - dla sportowców zakwalifikowanych na igrzyska olimpijskie odbywające się w 1984 r. w Los Angeles, igrzyska paraolimpijskie, zawody osób niepełnosprawnych przed rokiem 1992, które stanowiły odpowiednik igrzysk paraolimpijskich, igrzyska głuchych, zawody sportowe przed 2001 r., będące odpowiednikiem igrzysk głuchych. Kto ma prawo do emerytury olimpijskiej? Zdobycie medalu to nie wszystko. By się zgłosić po emeryturę osoby, które składają wniosek muszą spełnić następujące warunki: ukończyć 40. rok życia, nie być osobami skazanymi prawomocnym wyrokiem za umyślne przestępstwo lub umyślne przestępstwo skarbowe, nie mogą być karane za doping, muszą posiadać polskie obywatelstwo, stale zamieszkiwać w Polsce, innym państwie należącym do Unii Europejskiej, państwie należącym do EFTA (Europejskie Porozumienie o Wolnym Handlu). Tokio 2020. Coming out reprezentantki Polski! Zdradziła, że lada dzień bierze ślub... Wysokość emerytury olimpijskiej jest powiązana ze wskaźnikiem kwoty bazowej korpusu służby cywilnej. Ustawa budżetowa ustala jej wysokość na każdy rok uwzględniając mnożnik, który wynosi 1,4. Ustawa budżetowa na 2020 roku przyjęła, że kwota bazowa dla członków korpusu służby cywilnej wynosi 2031,96 zł. Jeśli pomnożymy tę kwotę przez mnożnik 1,4, to otrzymamy 2844,74 zł. Tyle wynosi wysokość emerytury olimpijskiej w 2021 roku. Ważne jest to, że mamy do czynienia z kwotą netto. Czyli bez odprowadzania składek na ubezpieczenie zdrowotne i społeczne, a także bez podatku dochodowego. Jak wspomnieliśmy taka kwota jest przyznawana niezależnie od rodzaju medalu. Co więcej, jeśli sportowiec zdobył więcej niż jeden medal, to przysługuje mu prawo do tylko jednego świadczenia. Bartosz Kurek: Nasze głowy nie wylądują w chmurach Olimpijczyk musi złożyć wniosek o świadczenie Świadczenie olimpijskie nie jest przyznawane z urzędu. Sportowiec musi złożyć odpowiedni wniosek po zakończeniu swojej kariery i gdy osiągnie wiek emerytalny. Do tego musi załączyć konkretne dokumenty: zaświadczenie z Polskiego Komitetu Olimpijskiego potwierdzające zdobycie medalu, zaświadczenie z Polskiego Komitetu Sportowego potwierdzające zaprzestanie uczestnictwa w zawodach sportowych, dokument potwierdzający obywatelstwo Polskie, zaświadczenie o niekaralności. Minister do spraw kultury fizycznej zatwierdza wniosek, a świadczenie jest wypłacane co miesiąc do końca życia sportowca. Masz ciekawy temat? Napisz do nas list! Chcesz, żebyśmy opisali Twoją historię albo zajęli się jakimś problemem? Masz ciekawy temat? Napisz do nas! Listy od czytelników już wielokrotnie nas zainspirowały, a na ich podstawie powstały liczne teksty. Wiele listów publikujemy w całości. Wszystkie historie znajdziecie tutaj. Napisz list do redakcji: List do redakcji Podziel się tym artykułem: BADMINTON Liczba uczestników IO: 172 zawodników w singlach (co najmniej 38), deblach (po 16) i mikście (po 16). System kwalifikacji: Gospodarze mają miejsca w singlach, poza tym decyduje ranking za okres od do Polacy: Według rankingu z 9 lipca na premiowanym miejscu jest tylko Michał Rogalski. BOKS Liczba uczestników IO: 286 zawodników w 13 kategoriach wagowych - 8 męskich i 5 żeńskich System kwalifikacji: Pomiędzy styczniem a majem odbędą się cztery kontynentalne turnieje kwalifikacyjne (Afryka, Ameryka Północna i Południowa, Azja i Oceania, Europa) i jeden światowy turniej. 6 miejsc gwarantowanych dla Japonii (4 dla bokserów, 2 dla pięściarek), 8 dzikich kart (5/3). Polacy: Światowa federacja (AIBA) nie podaje aktualnych rankingów, a ostatnie MŚ odbyły się w 2017 roku, więc trudno oszacować, ilu Polaków może dostać się na IO. Optymalny będzie wynik z 2016 roku, gdy do igrzysk awansowało dwóch Polaków. W kadrze panów wyróżnia się Damian Durkacz (64 kg, olimpijski limit to 63 kg). Medale igrzysk europejskich zdobyły Sandra Drabik (51 kg), Karolina Koszewska (69 kg) i Elżbieta Wójcik (75 kg). Szans powinni szukać szczególnie w turnieju kontynentalnym – w wadze Durkacza do zdobycia będzie 8 kwalifikacji, u pań odpowiednio 6, 5 i 4. GIMNASTYKA Liczba uczestników IO: 324 zawodników - 196 w gimnastyce sportowej, 96 w artystycznej, 32 na trampolinie System kwalifikacji: W sportowej awans drużynowy dają MŚ 2018 (3 miejsca) i MŚ 2019 (9 miejsc), a indywidualny MŚ 2019 (z wieloboju 12 mężczyzn i 20 kobiet plus po 3 na przyrządach), PŚ 2018-2020 (3 z wieloboju, po 1 na przyrządach) i kontynentalne mistrzostwa (w sumie 9 miejsc). Wystartują też gospodarze, przewidziano jedno zaproszenie. W gimnastyce artystycznej drużynowy awans dają MŚ 2018 (3 miejsca) i MŚ 2019 (5 miejsc), a także kontynentalne mistrzostwa (po 1 miejscu), wystąpią też gospodarze. Indywidualnie można awansować przez MŚ 2019 (16 miejsc), PŚ 2020 (3 miejsca), kontynentalne mistrzostwa (5 miejsc), przewidziano jedno zaproszenie. Na trampolinie decydują MŚ 2019 (8 miejsc), mistrzostwa kontynentalne (5 miejsc) i PŚ 2019/2020 (2 lub 2 miejsca, jeśli nie wystąpi gospodarz). Polacy: W gimnastyce sportowej Polacy szansę na kwalifikację będą mieli na przyszłorocznych ME, mogą ją też wywalczyć z PŚ - aktualnie Marta Pihan-Kulesza jest czwarta w ćwiczeniach wolnych, ale to może wystarczyć, jeśli zawodniczki przed nią wywalczą kwalifikację np. z MŚ. W gimnastyce artystycznej szansą są tegoroczne MŚ i przyszłoroczne ME. Rok temu na MŚ drużyna była na 16. miejscu. Na trampolinie Polacy mają iluzoryczne szanse na ME 2020 i MŚ 2019. Rok temu na MŚ Łukasz Jaworski był na 47. miejscu. GOLF Liczba uczestników IO: 120 zawodników – po 60 kobiet i mężczyzn. System kwalifikacji: Decyduje ranking światowy według stanu na (mężczyźni) lub (kobiety) 2020. Polacy: W rankingu kobiecym nie ma polskich zawodniczek, w męskim najwyżej sklasyfikowany Adrian Meronk plasuje się w piątej setce, więc ma szanse mniejsze niż minimalne. JEŹDZIECTWO Liczba uczestników IO: 200 zawodników - 60 w ujeżdżeniu, 65 w WKKW, 75 w skokach System kwalifikacji: Drużyny zdobywają awans poprzez igrzyska jeździeckie (po 6 miejsc), mistrzostwa Europy (3 miejsca w ujeżdżeniu, 2 w WKKW, 3 w skokach), inne zawody kwalifikacyjne (odpowiednio 5, 6 i 10 miejsc), wystąpią też gospodarze. Wszyscy uczestnicy zawodów drużynowych wystąpią indywidualnie. Dodatkowo indywidualne kwalifikacje można zdobyć na podstawie rankingu światowego według stanu na (odpowiednio 15, 20 i 11 miejsc) oraz przez Igrzyska Panamerykańskie (4 miejsca w skokach) Polacy: Dzięki wygraniu zawodów kwalifikacyjnych w Baborówku drużyna wywalczyła awans w WKKW. W skokach Polacy będą mieli szansę podczas finału FEI Nations Cup w październiku w Barcelonie, o ile awansują do niego z zawodów CSIO5* w Atenach ( Jeśli to się nie uda, to pozostaje nadzieja na wysokie miejsce w rankingu, z którego awansują dwaj zawodnicy. Aktualnie drugi jest Krzysztof Ludwiczak, a trzeci Jarosław Skrzyczyński. W ujeżdżeniu drużyna nie ma już szans na kwalifikację, indywidualnie Katarzyna Milczarek w rankingu grupy C jest czwarta, awansują dwaj zawodnicy. JUDO Liczba uczestników IO: 386 zawodników w 14 kategoriach wagowych oraz rywalizacji drużynowej System kwalifikacji: Gospodarze mają zapewnione miejsca w każdej kategorii, a poza tym decyduje ranking światowy (po 18 miejsc w każdej kategorii) według stanu na Dodatkowo aż 100 federacji ze wszystkich kontynentów (w Europie 13 u mężczyzn, 12 u kobiet) dostanie po 1 miejscu w różnych kategoriach wiekowych. Polacy: Aktualnie w rankingu światowym na premiowanych miejscach są Maciej Sarnacki (17. w +100 kg), Agata Perenc (15. w -52 kg), Anna Borowska (16. w -57 kg), Agata Ozdoba-Blach (14. w -63 kg) i Beata Pacut (17. w -78 kg). KAJAKARSTWO Liczba uczestników IO: 330 zawodników w tym 82 w kajakarstwie górskim i 248 w kajakarstwie klasycznym System kwalifikacji: W kajakarstwie górskim gospodarze wystartują w każdej konkurencji, poza tym do zdobycia są kwalifikacje na MŚ (po 18 w K-1 i po 11 w K-1), a także na każdym kontynencie (po 1 na konkurencję). W kajakarstwie klasycznym decydują MŚ 2019 (od 5 do 10 miejsc), kwalifikacje można zdobyć też na PŚ w 2020 w Duisburgu i regatach kontynentalnych (1-2 miejsca na każdych w zależności od konkurencji i stanu kwalifikacji). Polacy: Gdyby na tegorocznych MŚ w kajakarstwie klasycznym powtórzyły się wyniki z ubiegłorocznych MŚ, to kwalifikację olimpijską dla kraju zdobylibyśmy w C-2 na 1000 m, K-1 na 200 m, K-1 na 500 m, K-2 na 500 m, K-4 na 500 m i C-1 na 200 m). Analogicznie w kajakarstwie górskim Polska zdobyłaby kwalifikację we wszystkich konkurencjach poza kobiecym C-1. KARATE Liczba uczestników IO: 80 zawodników w 4 konkurencjach męskich i 4 kobiecych. System kwalifikacji: 1 miejsce w każdej konkurencji dla Japonii, po 4 kwalifikacje z olimpijskiego rankingu ( po 3 ze światowego turnieju kwalifikacyjnego (Paryż, 2 pozostałe miejsca zostaną przyznane najlepszym na poszczególnych kontynentach bądź jako tzw. dzikie karty. Polacy: Szansę awansu na podstawie olimpijskiego rankingu ma mistrzyni świata z 2018 roku Dorota Banaszczyk. KOLARSTWO Liczba uczestników IO: 528 zawodników w tym 197 na szosie, 189 na torze, 76 w MTB i 66 w BMX System kwalifikacji: W kolarstwie szosowym w wyścigu ze startu wspólnego decyduje ranking światowy (u panów 50 krajów dostanie od 1 do 5 miejsc, u kobiety 22 kraje od 2 do 4 miejsc) i mistrzostwa kontynentów (bez Europy, po 1 lub 2 miejsca). W czasówce wystartuje 30 najlepszych męskich i 15 najlepszych żeńskich krajów z rankingu i po 10 najlepszych z MŚ. W kolarstwie torowym decydują rankingi olimpijskie za okres 2018-2020. W MTB decyduje ranking olimpijski (21 krajów dostanie od 1 do 3 miejsc), a także mistrzostwa trzech kontynentów (bez Europy, po 1 miejscu) i MŚ 2019 (2 miejsca). W BMX racing decyduje ranking olimpijski drużynowy (11 krajów po 1-3 miejsca) i indywidualny (po 3 miejsca) oraz MŚ 2020 (po 2 miejsca), a w BMX freestyle ranking (5 krajów po 1-2 miejsca) oraz MŚ 2019 (po 2 miejsca) Polacy: Według aktualnych rankingów Polska mogłaby wystawić na szosie 4 zawodników i 3 zawodniczki ze startu wspólnego oraz po 1 w czasówce, w MTB 1 zawodnika i zawodniczkę, a na torze drużynę sprinterów (czyli jednocześnie prawo startu w sprincie i keirinie), obie pary w madisonie, co daje prawo wystawienia zawodnika w omnium. LEKKOATLETYKA Liczba uczestników IO: ok. 2000 zawodników w 48 konkurencjach – 24 męskich, 23 żeńskich i jednej mieszanej. System kwalifikacji: Po rewolucyjnej zmianie zasad, obecnie można zostać olimpijczykiem na dwa sposoby – wypełniając wynik minimum w okresie od 1 stycznia 2019 do 29 czerwca 2020 roku, ale również poprzez wysoką pozycję w rankingu światowym dla danej konkurencji, w przypadku niewypełnienia wskaźnika indywidualnego. Każda z 48 specjalności ma własny limit zgłoszeń. Polacy: Według ostatniej aktualizacji wyliczeń IAAF (te zmieniają się co tydzień) Polacy mogliby wysłać do Tokio 54 zawodników – 22 z minimum oraz 32 dzięki wysokiej pozycji w rankingu. Należy jednak sądzić, że lista będzie troszeczkę dłuższa, dlatego że PZLA prawdopodobnie wyśle do Japonii wszystkich, którzy się załapią, podczas gdy inne nacje niekoniecznie. Wówczas odbędą się relokacje miejsc, na których biało-czerwoni powinni skorzystać. Na tę chwilę wydaje się, że ustanowienie nowego systemu kwalifikacji na podstawie rankingu nam sprzyja. ŁUCZNICTWO Liczba uczestników IO: 128 zawodników - po 64 mężczyzn i kobiet System kwalifikacji: Decydują MŚ 2019 (po 8 kwalifikacji dla drużyn i 3 indywidualne), igrzyska kontynentalne (1 miejsce indywidualnie i dla mikstów) oraz dodatkowe turnieje kwalifikacyjne w 2020 roku - kontynentalne (po 1-4 miejsca indywidualne) i światowy (3 drużyny, 1-2 indywidualne) Polacy: Polska nie uzyskała kwalifikacji podczas MŚ i Igrzysk Europejskich. Powalczy o miejsca na IO w przyszłym roku na europejskim turnieju kontynentalnym w Antalyi i finałowym w Berlinie. PIĘCIOBÓJ NOWOCZESNY Liczba uczestników IO: 72 zawodników - po 36 kobiet i mężczyzn System kwalifikacji: Po 1 miejscu dla gospodarzy, a prawo udziału w IO dostaje się także z finału PŚ 2019 (po 1 miejscu), kwalifikacji kontynentalnych (w sumie 20 miejsc, w tym 8 z Europy), MŚ 2019 (po 3 miejsce), MŚ 2020 (po 3 miejsca) i rankingu światowego (po 6 miejsc). Przewidziano też po 2 zaproszenia. Polacy: W rankingu światowym Szymon Staśkiewicz jest 18. i można przypuszczać, że po odliczeniu wcześniej zakwalifikowanych taka lokata dałaby mu prawo startu w IO. PŁYWANIE Liczba uczestników IO: 1032 zawodników - 928 w pływaniu na basenie/wodach otwartych i 104 w synchronicznym System kwalifikacji: Na basenie indywidualnie decydują minima czasowe wyznaczone przez FINA, ale poszczególne federacje mogą zaostrzyć standardy. W sztafetach kwalifikuje się po 12 najlepszych z MŚ 2019 i 4 z najlepszymi czasami. W pływaniu na wodach otwartych decydują MŚ 2019 (po 10 miejsc), zawody kwalifikacje światowe (po 9 miejsc) i kontynentalne (po 5). Popłyną gospodarze. W synchronicznym decydują MŚ i zawody kwalifikacyjne na kontynentach. W duetach wystartują też kraje zakwalifikowane drużynowo. Polacy: Indywidualne minima pływacy będą mogli uzyskiwać podczas dwóch przyszłorocznych imprez: ME w Budapeszcie i MP. Minima są ustanowione przez PZP zgodnie z wytycznymi FINA. Według tych samych kryteriów pływacy kwalifikowali się teraz na MŚ i indywidualnie wymagane czasy zrobiło 11 osób. W sztafetach Polska zakwalifikowała się na 4x100 m stylem dowolnym kobiet i mężczyzn. PODNOSZENIE CIĘŻARÓW Liczba uczestników IO: 196 zawodników w po 7 kategoriach wagowych męskich i żeńskich System kwalifikacji: Na podstawie rankingu według stanu na - 8 miejsc plus po 1 dla każdego kontynentu, maksymalnie 4 dla jednego kraju we wszystkich kategoriach jednej płci. Dodatkowo w każdej kategorii po 1 wolnym miejscu - w tym będzie 6 miejsc dla gospodarzy i 8 zaproszeń. Polacy: Aktualnie w rankingu najwyżej są Arkadiusz Michalski (15. w kat. 109 kg) i Joanna Łochowska (21. w kat. 55 kg) SIATKÓWKA PLAŻOWA Liczba uczestników IO: 96 zawodników - po 24 pary kobiet i mężczyzn System kwalifikacji: Gospodarz, MŚ 2019 (po 1 miejscu), turniej kwalifikacyjny (po 2 miejsca), mistrzostwa kontynentów (po 1 miejscu), ranking światowy według stanu na (po 15 miejsc) Polacy: W światowym rankingu męskim para Michał Bryl/Grzegorz Fijałek jest aktualnie 6., a Piotr Kantor i Bartosz Łosiak na 25. W kobiecym Kinga Wojtasik i Katarzyna Kociołek plasują się na 37. miejscu SKATEBOARDING Liczba uczestników IO: 80 zawodników - po 20 kobiet i mężczyzn w konkurencjach park i street. System kwalifikacji: Gospodarz, MŚ 2019 (po 3 miejsca) i ranking światowy według stanu na (po 16 miejsc) Polacy: Aktualnie w światowym rankingu najwyżej jest Amelia Brodka w kobiecej konkurencji park. SKOKI DO WODY Liczba uczestników IO: 136 zawodników w 4 konkurencjach męskich i 4 żeńskich System kwalifikacji: Indywidualnie decydują MŚ (po 12 miejsc), ME i inne kontynentalne zawody (po 1 miejscu), a także PŚ do wypełnienia liczby uczestników. Synchronicznie decydują MŚ (po 3 miejsca), PŚ (po 4 miejsca) i wystąpią gospodarze. Polacy: Na MŚ 2019 Kacper Lesiak i Andrzej Rzeszutek byli na trampolinie 3 m synchronicznie na 11. miejscu, mają jeszcze szansę w PŚ. Indywidualnie Lesiak był 21. STRZELECTWO Liczba uczestników IO: 360 zawodników w 15 konkurencjach - 6 kobiecych, 6 męskich i 3 mieszanych System kwalifikacji: W konkurencjach indywidualnych wystąpią gospodarze, a także najlepsi zawodnicy z MŚ 2018 (po 4 miejsca), mistrzostw Ameryk 2018 (po 2 miejsca), kilku edycji PŚ (po 2 miejsca), Igrzysk Europejskich (po 1 miejscu), Igrzysk Panamerykańskich (po 1 miejscu), mistrzostw kontynentalnych (po 1-3 miejsca), europejskiego turnieju kwalifikacyjnego (po 2 miejsca), rankingu olimpijskiego według stanu na (co najmniej po 1 miejscu) i zaproszeń (po 2 miejsca) Polacy: Kwalifikację mają już Tomasz Bartnik (karabin 50 m trzy pozycje), Klaudia Breś (pistolet 10 m) i Aleksandra Jarmolińska (skeet). Poza tym w rankingu światowym najwyżej jest Agnieszka Nagay (karabin 50 m trzy pozycje) - 19. miejsce SURFING Liczba uczestników IO: 40 zawodników - po 20 kobiet i mężczyzn System kwalifikacji: Kwalifikację można zdobyć poprzez World Surf League 2019 (po 10 miejsc), World Surfing Games 2020 (po 4 miejsca) i 2019 (4 miejsca dla kontynentów), a także Igrzyska Panamerykańskie (1 miejsce). Wystąpią gospodarze. Polacy: W World Surf League nie startują. SZERMIERKA Liczba uczestników IO: 212 zawodników w turniejach drużynowych i indywidualnych trzech broni obu płci. System kwalifikacji: Drużynowo kwalifikacje zdobędą cztery pierwsze drużyny z rankingu światowego (stan na oraz po jednym z kontynentów, jeśli będą w czołowej szesnastce. Kwalifikacja drużynowa daje też indywidualną, a pozostałe po 10 miejsc obsadzą szermierze z poszczególnych kontynentów (w tym 2 miejsca z Europy) z rankingu oraz z czterech turniejów kontynentalnych (po 1 miejsc) w kwietniu 2020. Polacy: Na miejscach premiowanych kwalifikacją drużynową są obecnie polskie szpadzistki, a blisko tego florecistki. TAEKWONDO Liczba uczestników IO: 120 zawodników w 4 wagach męskich i 4 kobiecych. System kwalifikacji: Po 5 miejsc w każdej wadze na podstawie olimpijskiego rankingu WTF ( 1 lokata dla zwycięzców finału Grand Prix w Moskwie (6– Po dwie kwalifikacje do zdobycia w czterech turniejach kontynentalnych w 2020 roku, jedna w zawodach dla Oceanii. Ostatnie miejsce dla Japonii (4 gwarantowane dla gospodarza) bądź dzika karta. Polacy: Największe szanse na zdobycie paszportu do Tokio daje się Aleksandrze Kowalczuk i olimpijczykowi z Rio (dotarł do ćwierćfinału) Karolowi Robakowi. TENIS Liczba uczestników IO: 172 zawodników - po 86 kobiet i mężczyzn w singlu, deblu i mikście System kwalifikacji: W każdej konkurencji zagrają gospodarze. W singlu zadecyduje głównie ranking według stanu na (56 miejsc), poza tym przewidziano pojedyncze miejsca dla poszczególnych kontynentów. W deblach decyduje ranking deblistów (10 miejsc) i kombinowany (14 miejsc), a resztę uzupełnią pary złożone z uczestników singla. W mikście wystąpią pary złożone z uczestników singla lub debla. Polacy: Aktualnie najwyżej w rankingu są Hubert Hurkacz (44. miejsce), Magda Linette (60.) i Iga Światek (61.), a w deblu Alicja Rosolska (32.) i Łukasz Kubot (4.) TENIS STOŁOWY Liczba uczestników IO: 172 zawodników w turniejach drużynowych, singlach oraz mikście. System kwalifikacji: Drużynowo awans można wywalczyć z sześciu turniejów kontynentalnych (po 1 miejscu) i światowego (9 miejsc, wystąpią gospodarze. W mikście wystąpi 16 par – z sześciu turniejów kontynentalnych (po 1 miejscu), World Tour Grand Finals 2019 (cztery miejsca), World Touru 2020 (pięć) i gospodarze. W singlu wystąpią przedstawiciele zakwalifikowanych drużyn (po 2 miejsca na kraj), poza tym decydują Igrzyska Europejskie, Igrzyska Panamerykańskie, kwalifikacje kontynentalne (w Europie w Moskwie, po 4 miejsca), turniej światowy ( w Dosze, 2 miejsca) i ranking światowy według stanu na (po 1 miejscu). Polacy: Największe szanse mają drużyna kobiet (brązowe medalistki Igrzysk Europejskich), a indywidualnie Li Qian, który jest aktualną mistrzynią Europy. Na Igrzyskach Europejskich nie awansowała jednak do ćwierćfinału TRIATHLON Liczba uczestników IO: 110 zawodników - po 55 kobiet i mężczyzn indywidualnie i w sztafecie mieszanej System kwalifikacji: Głównie decyduje indywidualny ranking światowy według stanu na (31 miejsc), poza tym po 2 miejsca dla gospodarzy i na zaproszenia. Prawo udziału dostanie też 7 najlepszych sztafet mieszanych z rankingu według stanu na oraz 3 najlepsze z zawodów kwalifikacyjnych. Uczestnicy każdej z nich wystąpią także indywidualnie. Polacy: Aktualnie najwyżej w rankingu są Maria Cześnik (104. miejsce) i Roksana Słupek (175.) u pań oraz Kacper Stępniak (231.) u panów. WIOŚLARSTWO Liczba uczestników IO: 526 zawodników w 14 konkurencjach – 7 kobiecych i 7 męskich System kwalifikacji: Decydują MŚ 2019 ( regaty kwalifikacyjne na czterech kontynentach wiosną 2020 oraz dodatkowe regaty w Lozannie w maju 2020. Polacy: Gdyby na MŚ powtórzyły się wyniki z czerwcowego Pucharu Świata z Poznania, to kwalifikację wywalczyłoby 5 polskich osad: męska jedynka, dwójka podwójna, czwórka podwójna, czwórka bez sternika oraz kobieca czwórka podwójna. WSPINACZKA SPORTOWA Liczba uczestników IO: 40 zawodników - po 20 kobiet i mężczyzn System kwalifikacji: Gospodarz, najlepsi w MŚ 2019 (po 7 miejsc), turnieju kwalifikacyjnym ( po 6 miejsc), mistrzostwach kontynentów (po 1 miejscu) i zaproszenia (po 1 miejscu) Polacy: Na ubiegłorocznych MŚ Aleksandra Rudzińska była na 10. miejscu, a Marcin Dzieński 21. ZAPASY Liczba uczestników IO: 288 zawodników w 6 wagach stylu wolnego, 6 klasycznego oraz 6 kobiet. System kwalifikacji: Najwięcej miejsc – po 6 w każdej wadze – będzie do zdobycia w MŚ w Astanie (14– Po 2 kwalifikacje przewidziano w czterech turniejach kontynentalnych (europejski: 19– 2 ostatnie miejsca będzie można zdobyć w turnieju światowym (Sofia, Polacy: Optymalnym wynikiem będzie zdobycie kwalifikacji przez 2–3 zawodników w stylu wolnym, 2–3 w klasycznym i 2 kobiety. Wśród „wolniaków” liczymy na Magomedmurada Gadżijewa i Zbigniewa Baranowskiego, u „klasyków” na Geworka Sahakiana i Mateusza Bernatka (obaj mogą się starać o występ w olimpijskiej wadze 67 kg) oraz Arkadiusza Kułynycza, a u pań na Roksanę Zasinę i Katarzynę Krawczyk. ŻEGLARSTWO Liczba uczestników IO: 350 zawodników w 10 konkurencjach - 4 kobiecych, 5 męskich i 1 mieszanej System kwalifikacji: Kwalifikację można zdobyć poprzez MŚ 2018 (8-18 miejsc w zależności od klasy) i 2019 (4-10 miejsc w zależności od klasy), a także na igrzyskach azjatyckich, panamerykańskich i zawodach kwalifikacyjnych na poszczególnych kontynentach (1-2 miejsca na kontynent na klasę). Polacy: Na razie kwalifikację dla kraju udało się zdobyć w klasach RS:X kobiet i mężczyzn oraz Laser Radial kobiet. *** Kwalifikacji olimpijskich w sportach zespołowych: baseballu, hokeju na trawie, koszykówce, piłce nożnej, piłce ręcznej, piłce wodnej, rugby, siatkówce i softballu.

jak dostać się na igrzyska olimpijskie